İstanbul Blues

Kokunun insanı geçmişe götüren tuhaf bir yanı vardır: Soğuk kış günleri- nin ayazında burnumuza gelen kömür kokusunun, ilk kez girdiğimiz bir evde dolaplara konmuş lavantanın içine gizlendiği nevresimi aşıp kendini bize duyuran esansının, aktarın önünden geçerken etrafımızı saran baharat kokusunun, bilmediğimiz bir sebepten, zamanını tam kestireme- diğimiz bir eski an'ımıza götürdüğü; halüsinatif, kendi derinliğinde boşluk hissi yaratan, isim koyulamayan bir duygu verir. Çekilirken güneşi arkamıza aldığımızdan bir kısmı beyaz çıkmış bir çocukluk fotoğrafımıza, annemizin vatkalarını düzelterek yürüdüğü bir semt pazarına, ailenin yaşlılarından birinin evinde yaptığımız, sobanın üzerinde kızartılan ekmek kokusunun mahmurluğumuzu arttırdığı bir kış sabahına götüren kokular...