Ölüm Öncesi Yorgunluk

Firavun bir can çekişme.. Erimeya başladı şehirler, sökülüyor mühürler kapılardan. Karartma zamanlara ait günahlar, af dileniyor. Zihinler gri bir boğulmanın eşiğinde, Firavun bir can çekişme yaşanılan.. Elvedalar yitiriyor varlık sebebini. Zaten kimse sormadı kelimelere anlam yüklerken bize! Yaralara bastırılıyor kasvet, yaratıldığından beri acı hiç bu kadar hafife alınmamıştı! `İç` çekilen her yaşam, biraz daha sıkıyor boyunlardaki ilmiği. Ayak altındaki sandalyeler kayıyor boşluğa. Nereden geleceğini bilmediğimiz bir zencefil kokusu Azrail.. Atının yelesinde özgürlük, `mavi` özlem.. Aynı kapının tokmağında elimiz. Kapının arkası `sonun başlangıcı`. Katran bir sıkıntı bekleyiş.. Mezarlıklar tekrar tekrar ölürken, hangi şehir sırtında taşır bu kadar ölüyü?