Eser Bilgisi

Seni yalnız bıraktım diye Mezarından bile koşarak geliyorum eve. Islık çalan odalarda Konuşuyorum konuşuyorum konuşuyorum. Uzaktan gelmişim, ağzımda sabahın çiy taneleri Çocuklaşma diyerek çekiyorsun ağzını. Sonra kaldırıyorum başımı, pencere değil Sıralı kirpikler gibi çocuk ölüleri. İnsan acısından utanır mı Döktüğüm yaşlarla zehirleniyorum. Bizden geçti de, demiştin, hepsi ölümün rahminde Bu çocuklar nasıl yaşayacaklar bu ülkede. Antakya'dayız, Vakıflı Köyü'nde kalbimizi seviyoruz Bu iyilik içinde kimin aklına gelir ölüm. Deniz kıyısına gidelim haydi Mavi, göğsünde uyutur biraz korkumuzu. İki kişilik bir yalnızlığım fotoğraflarının önünde Birisi alıp götürdüğün, öteki bırakıp gittiğin. (Tanıtım Bülteninden)